اینروزها احتیاجی به روضه خواندن ندارم! نه روضه امام حسین(ع) و نه روضه ی غربت علی(ع)؛ اینروزها توی خیابان که راه میروم غربت علی(ع) برایم ملموس است، دلیل صلح حسن(ع) را می فهمم و کم کم دارد فلسفه ی قیام حسین(ع) برایم مثل روز روشن می شود. سر که بالا می آورم چشمهایم پر از اشک می شود، احتیاجی به روضه نیست، صحنه ها امروزی شده اند اما باز هم شبیه هستند، غربت علی(ع) و مظلومیت حسن(ع) توی خیابانهای این شهر هرروز تکرار می شوند. و دلهای حسینیون هرروز آماده تر از پیش!
محرم نزدیک است و دلم حسابی روشن! انگار امسال محرم را با تمام وجود می خواهم!
